Bliżej, niż myślałem

Czytając w Biblii o fałszywych prorokach i o duchowym zwiedzeniu, myślałem przede wszystkim, że będzie to mocno zawoalowane i trudne do odkrycia. Ponadto byłem też przekonany, że będzie ono miało miejsce w jakichś kościołach, gdzie ludzie nie znają Biblii. Nie sądziłem, że doczekam czasów, gdy ktoś stanie za kazalnicą ewangelicznego zboru i jawnie zaprzeczy nauce Nowego Testamentu. Dzisiaj widzę, że się łudziłem.

 Oto fragmenty kazania amerykańskiego pastora, Johna Garfielda, wygłoszonego 3 kwietnia 2011 roku w jednym z przydworcowych zborów w Trójmieście, niejako na zakończenie biznesowej konferencji "Czas Królów".

 [...] Mnie wychowywano w takim przeświadczeniu, że pochwycenie może nastąpić w każdej chwili, i że cała sytuacja na ziemi będzie się pogarszać wraz z upływem czasu, że będą następować prześladowania, wojny, trzęsienia ziemi, głód.

 I doszedłem do takiego miejsca, że teologicznie chyba żyłem w błędzie. Bo jest tak, że Pan Bóg w tym samym czasie buduje swoje królestwo, które będzie wiecznie wzrastać. A nawet stopa tego wzrostu powiększy się, czy przyśpieszy w czasie.

Biblia mówi o nagłym pochwyceniu Kościoła: To wiedzcie, że gdyby wiedział gospodarz, o której godzinie złodziej przyjdzie, nie dopuściłby do tego, by podkopano dom jego. I wy bądźcie gotowi, gdyż Syn Człowieczy przyjdzie o takiej godzinie, której się nie spodziewacie [Łk 12,39–40]. Nie mówi natomiast o budowaniu Królestwa Bożego i żadnej jego prospericie na ziemi. Charakteryzując zaś czasy między pierwszym a powtórnym przyjściem Syna Bożego na ziemię, zapowiada: A to wiedz, że w dniach ostatecznych nastaną trudne czasy... [2Tm 3,1].

 Jednak amerykański kaznodzieja zupełnie to ignoruje, roztaczając wizję nadchodzącej pomyślności.

 [...] Ja chcę, żebyście posłuchali, co Duch Boży mówi, może nawet niech to będzie prorocze. Według mnie jest całkiem dobrze, ale uważam, że będzie o wiele lepiej, niż obecna sytuacja. Ja proponuje tobie właściwe nastawienie twojego serca. Musisz zrozumieć, że to nie jest dziełem przypadku, a jest to Bożym planem, że nie tylko, że sytuacja będzie się poprawiać, ale będzie się poprawiać w szybszym tempie.

 Duch Święty zaprasza cię, żebyś tu odegrał swoją rolę. W pewnym sensie już taką rolę odgrywasz, chociażby ostatnie dziesięć lat w tym kraju. Zauważ, że w ostatnich latach podwoiła się kwota, którą każdy z nas w tym kraju wydaje miesięcznie...

 [...] Jeszcze inna metafora określa Jezusa królem królów i wszyscy wiemy, że to Jezus jest królem. A kim ty jesteś? Ta liczba mnoga – królowie, to kto? To ty! Nie jakieś anioły, bo nikt inny nam nie pozostał tutaj. My służymy jednemu Bogu, który jest królem królów. I w Duchu jest miejsce dla ciebie, abyś był, była królem!

Powiedzmy w tym miejscu, że Słowo Boże, owszem, mówi o współkrólowaniu z Chrystusem, ale ujmuje to następująco: Prawdziwa to mowa: Jeśli bowiem z nim umarliśmy, z nim też żyć będziemy; jeśli z nim wytrwamy, z nim też królować będziemy;  [2Tm 2,11-12]. Wytrwamy ile czasu? Tydzień? Rok? Pięć lat? Nie! Ale kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony! [Mt 24,13; zobacz także: 2Tm 4,7-8 albo 1Pt 5,4].  Mowa amerykańskiego mówcy w świetle Biblii musi zaniepokoić, zwłaszcza, że dalej tak ciągnął:
 
Masz pewną miarę wiary, Bóg tobie przypisał pewien obszar, pewną ziemię, którą masz odziedziczyć. Jest też tak, że każdy z nas jest w czymś dobry. Będąc wypełniony Duchem Świętym jakby doświadczasz, otrzymujesz moc, która pozwala ci wypełniać te rzeczy.

Na przykład podobieństwo o talentach, czy o minach. Pan Bóg daje ci talenty. Gdzieś tam wyjeżdża, odchodzi, każe tobie pomnażać je. Gdy skończysz pomnażanie, on wraca, mówi: – dobrze sługo dobry. Ale tu historia się nie kończy. Bo dostajesz później dziesięć miast. Co to za miasta? Czy to znaczy, że w niebie wybudują jakieś dziesięć miast, które nam przypadną w udziale? Nie, to Gdańsk! To o Gdańsku jest mowa. Nie czekamy na niebo. Czekamy na Gdańsk.

 Gdy już wiesz w czym jesteś dobry, w czym realizują się pragnienia twojego serca, to wiesz, że nie jesteś na tym miejscu tylko po to, żeby kościół mógł się poszerzać. Kościół będzie wzrastał i będzie błogosławiony, ale my czekamy na Gdańsk. My mamy to miasto do góry nogami wywrócić. Naszym celem jest oglądanie ludzi, jak są zbawiani i błogosławieni. Do tego mamy moc właśnie. Bo my nigdzie nie idziemy. Nie będzie zaraz pochwycenia. Mamy czas na realizację naszych marzeń.

 Gdy usłyszałem te ostatnie słowa, serce mi zadrżało. Przecież apostołowie nauczali: Ale my oczekujemy, według obietnicy nowych niebios i nowej ziemi, w których mieszka sprawiedliwość [2Pt 3,13]. Albowiem nie mamy tu miasta trwałego, ale tego przyszłego szukamy [Hbr 13,14]. A tak, jeśliście wzbudzeni z Chrystusem, tego co w górze szukajcie, gdzie siedzi Chrystus po prawicy Bożej; o tym, co w górze, myślcie, nie o tym, co na ziemi. Umarliście bowiem, a życie wasze jest ukryte wraz z Chrystusem w Bogu; gdy się Chrystus, który jest życiem naszym, okaże, wtedy się i wy okażecie razem z nim w chwale [Kol 3,1-4]. To tylko niektóre wezwania Słowa Bożego, które od razu przyszły mi na myśl.

Tak więc w tych dniach jesteśmy świadkami, jak podstawowe przekonanie chrześcijan, które przez wieki pomagało im zachować zdrowy dystans do tego świata i jego materializmu, jawnie zostało odrzucone. Mało tego, powtórne przyjście Chrystusa, którego wg Biblii winniśmy się spodziewać w każdej chwili, zostało odsunięte na dalszy plan.

 Czy słysząc takie rewelacje jestem zaskoczony? Wiedzcie przede wszystkim to, że w dniach ostatecznych przyjdą szydercy z drwinami, którzy będą postępować według swych własnych pożądliwości i mówić: Gdzież jest przyobiecane przyjście jego? Odkąd bowiem zasnęli ojcowie, wszystko tak trwa, jak było od początku stworzenia... [2Pt 3,3–4]. Niby kwestionowanie powtórnego przyjścia Chrystusa nie powinno mnie dziwić, lecz serce nie przestaje mi drżeć.

 Nie myślałem, że coś takiego będzie można usłyszeć z kazalnicy w moim mieście. A jednak... L