Wakacyjna przestroga przed 'leśnym jeziorem'

Trwają wakacje. Czas większego niż zwykle kontaktu z przyrodą i przeróżnymi ludźmi. Pora nowych odkryć i wzmożone zapotrzebowanie na przygodę. Mniej obowiązków, więc większa otwartość na wszystko.

Miłośnicy pieszych wędrówek gdzieś głęboko w lesie mogą natknąć się czasem na staw lub niewielkie jezioro. Leśne jeziora kryją w sobie liczne tajemnice. Są urokliwe. Przyciągają. Kuszą. Wywołują tym większy dreszczyk emocji, że nikt ich dobrze nie zbadał i nie wiadomo, co w nich można napotkać.

 Otrzymałem dziś link do strony zapraszającej do "leśnego jeziora". Miły głos, uchodzącej w niektórych środowiskach za prorokinię, kobiety opisuje jego walory i wprowadza słuchacza do wody. Stuminutowy seans relaksacyjny ma rzekomo pomóc słuchaczowi zobaczyć prawdziwy obraz Boga i siebie samego. Jest adresowany do osób w depresji, zalęknionych, pod presją, ze złamanym sercem, w żałobie i z ciężkimi doświadczeniami w przeszłości. Także do ludzi będących w konflikcie ze swoimi bliskimi.

 Sugestywny głos lektorki rozbudza wyobraźnię i prowadzi myśli słuchacza rozmaitymi jej ścieżkami, udzielając autorytatywnych objaśnień. Opisuje 'ojcowskie serce Boga' i kontakt z 'ojcem w niebie', jak gdyby dotyczył on każdego słuchacza, bez względu na jego osobisty stosunek do Jezusa Chrystusa. Od czasu do czasu przywołuje jakiś fragment Pisma, zupełnie nie dbając o to, kogo te święte słowa faktycznie dotyczą. Są one tak wkomponowane, by zrobić wrażenie biblijnego oparcia dla całości seansu i jego pozytywnych konkluzji.

 Seans w "leśnym jeziorze" kojarzy mi się z głośną powieścią "Chata", o której pisałem w maju ubiegłego roku. Ma w każdym bądź razie podobny wydźwięk, miłymi i słodkimi słowami mniej więcej tak samo zaciemniając rzeczywisty obraz Trójjedynego Boga.

 Nie miejsce i nie czas na szczegółową analizę dziwnej i niepokojącej toni "leśnego jeziora". Jedno wszakże ciśnie mi się do głowy. Gdy słuchałem głosu znanej mi osobiście lektorki, która w pewnym sensie stała się "medium" dla jakiegoś gościa spod Norymbergii, serce mi drżało dokąd może nas zaprowadzić tak popularne ostatnio oddawanie kobietom przywództwa i nauczania w Kościele.

 Najwidoczniej natchniony Duchem Świętym apostoł Paweł wiedział coś o tym, gdy pisał: nie pozwalam zaś kobiecie nauczać ani wynosić się nad męża; natomiast powinna zachowywać się spokojnie. Bo najpierw został stworzony Adam, potem Ewa. I nie Adam został zwiedziony, lecz kobieta, gdy została zwiedziona, popadła w grzech [1Tm 2,12–14].

 Urokliwość leśnych jezior jest niewątpliwą atrakcją. Kryje jednak w sobie jakiś dziwny rodzaj niebezpieczeństwa. Można się nimi zachwycać i jednocześnie można się w nich pogrążyć. Ja tam wolę wiedzieć na czym stoję. Przecież Bóg objawił pewną i jawną drogę, która ma obietnicę teraźniejszego i przyszłego życia. Jest to prostolinijna wiara w Jezus Chrystusa. Albowiem fundamentu innego nikt nie może założyć oprócz tego, który jest założony, a którym jest Jezus Chrystus [1Ko 3,11].

 Być może w te wakacje ktoś będzie chciał nas zaciągnąć do jakiegoś kolejnego 'leśnego jeziora'. Wszakże fundament Boży stoi niewzruszony, a ma taką pieczęć na sobie: Zna Pan tych, którzy są jego, i: Niech odstąpi od niesprawiedliwości każdy, kto wzywa imienia Pańskiego [2Tm 2,19]. Prawdziwy chrześcijanin nie potrzebuje senasów terapeutycznych. Wiara w Jezusa i upamiętanie z grzechów to fundament pewności zbawienia pod każdym względem!

 Nie dajmy się zwodzić zmyślonym opowieściom. Weźmy do ręki Biblię, w prostych słowach modlitwy porozmawiajmy z Bogiem, wyznając wiarę w Syna Bożego oraz oddając Mu swoje serce. Zadbajmy też o kontakt z prawdziwymi chrześcijanami, umawiając się z nimi na rozmowę i biorąc udział w nabożeństwie ze zdrowym biblijnym nauczaniem. A gdy tak zrobimy, to po prostu żyjmy! Cieszmy się prostym życiem z Jezusem!

 Urokliwe 'leśne jeziora' omijajmy szerokim łukiem, bo nawet ich brzegi bywają niebezpieczne...