Gdy mieli rozłożyć obóz, to najpierw, pośrodku wskazanego miejsca, plemię Lewiego ustawiało Namiot Spotkania oraz swoje namioty wokoło niego. Po wschodniej stronie Przybytku rozkładało się plemię Judy, Zebulona i Issachara. Od strony południowej plemię Rubena, Symeona i Gada. Na zachód od Namiotu rozbijali namioty Efraimici, Manassesyci i Beniaminici. Od strony północnej plemię Dana, Aszera i Naftaliego.
Porozumiewano się przy pomocy sygnałów dźwiękowych dwóch trąb. Gdy przeciągle zagrały obydwie trąby, to oznaczało, że ma się zejść cała wspólnota. Dźwięk jednej oznaczał zwołanie przywódców. Kapłani określonym dźwiękiem trąb ogłaszali też np. rozpoczęcie różnych świąt czy wymarsz do boju. Sygnał do zwijania obozu dawano dźwiękiem urywanym. Wtedy najpierw zwijała się wschodnia strona obozowiska. Po nich część Lewitów niosąc Namiot Spotkania. Przy kolejnym sygnale przerywanym zwijali się wszyscy obozujący na południe od Przybytku. Następnie wyruszali Kehatyci niosący święte wyposażenie Przybytku. Potem ruszała zachodnia część obozowiska, a na końcu północna. Wszystko odbywało się w określonym porządku.
Nie inaczej jest z życiem i działalnością chrześcijańskiego zboru. Nauka apostolska tzn. pisma Nowego Testamentu, stanowią konkretną instrukcję, jak zbór powinien być zorganizowany. Gdyby jednak przyjście moje się odwlokło, to masz wiedzieć, jak należy postępować w domu Bożym, który jest Kościołem Boga żywego, filarem i podwaliną prawdy [1Tm 3,15] - pisał apostoł Paweł do jednego z przywódców. Wszystko jest napisane. Jak mamy się zachowywać względem siebie nawzajem. Jak postępować z ludźmi spoza wspólnoty. Kto faktycznie jest starszym Zboru itd. Nawet sam przebieg zgromadzenia chrześcijan nie powinien być przypadkowy. A wszystko niech się odbywa godnie i w porządku [1Ko 14,40].
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz