02 sierpnia, 2010

Odpust zupełny?

Kto dzisiaj nawiedzi swój kościół parafialny, odmówi w nim Modlitwę Pańską i Wyznanie wiary, wyspowiada się, przystąpi do Komunii i połączy się w modlitwie z papieżem w intencjach, w których on aktualnie się modli – ten uzyska odpust zupełny.

Dzień 2 sierpnia zgodnie z nauką Kościoła Rzymskokatolickiego jest dniem odpustu Porcjunkuli. Porcjunkula (łac. portiuncula – mała cząsteczka, skrawek gruntu) - to kaplica pod wezwaniem Matki Bożej Anielskiej w bezpośrednim sąsiedztwie Asyżu, którą św. Franciszek w XIII wieku otrzymał w darze od benedyktynów i odbudował własnymi rękami.

 Podobno w 1216 roku Jezus objawił się zakonnikowi i obiecał odpust zupełny dla wszystkich, którzy po spowiedzi i przyjęciu Komunii świętej odwiedzą kapliczkę. Na prośbę Franciszka przywilej ten został ustanowiony przez papieża Honoriusza III, a ostatecznie zatwierdził go papież Paweł VI w 1967 roku.

 W teologii katolickiej odpust oznacza darowanie przez Boga kary doczesnej za grzechy, które zostały odpuszczone co do winy. Odpust może być zupełny, jeśli jest darowaniem całej, przewidzianej przez Boga kary, lub cząstkowy – jeśli jest tej kary zmniejszeniem. Może być udzielony żywym lub zmarłym i dotyczy wyłącznie chrześcijan.

 Co na to Biblia? Przeczytałem ją w całości i niegdzie podobnych rewelacji nie znalazłem. Jest w niej natomiast wyraźnie napisane, że zbawienie otrzymujemy z łaski przez wiarę, a nie dzięki pobożnym uczynkom. Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; nie z uczynków, aby się kto nie chlubił [Ef 2,8–9].

 W procesie zbawienia bardzo ważną rolę odgrywa oczywiście oczyszczenie z grzechów. Jednak odpuszczanie grzechów to domena wyłącznie samego Boga. Aby tego dostąpić, potrzeba zwrócić się do Niego. Ty wysłuchujesz modlitwy, do ciebie przychodzi wszelki człowiek z wyznaniem grzechów. Gdy zbytnio ciążą nam występki nasze, Ty je przebaczasz [Ps 65,3–4].

 Najwidoczniej było to jasne nawet dla uczonych w Piśmie i faryzeuszy, gdyż słysząc jak Jezus grzechy odpuszczał i nie rozumiejąc, że jest On Synem Bożym, byli skonsternowani: Któż może grzechy odpuszczać, jeśli nie Bóg jedynie? {Łk 5,21].

Kontakt z Bogiem możliwy jest wyłącznie przez Jezusa Chrystusa: Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus [1Tm 2,5]. Nawracający się Saul otrzymał następującą instrukcję: A czemu teraz, zwlekasz? Wstań, daj się ochrzcić i obmyj grzechy swoje, wezwawszy imienia jego [Dz 22,16].

 W świetle Biblii katolickie odpusty są odstępstwem od Słowa Bożego, bowiem oczyszczenia z grzechów dostępujemy wyłącznie na skutek pokornego wyznania ich Bogu w akcie osobistego nawrócenia. Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości [1Jn 1,9].

Gdy zaś w ten sposób zwrócimy się do Boga, dostępujemy łaski odpuszczenia grzechów, bez obowiązku  spełniania już jakichkolwiek czynności kościelnych. I was, którzy umarliście w grzechach i w nieobrzezanym ciele waszym, wespół z nim ożywił, odpuściwszy nam wszystkie grzechy [Kol 2,13]. Albowiem jedną ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi tych, którzy są uświęceni [Hbr 10,14].

Dlaczego odpusty, mimo poddania ich miażdżącej krytyce biblijnej zwłaszcza w okresie Reformacji, wciąż są ogłaszane i praktykowane? Oto jest pytanie.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz