Tacy jak on są naszą chlubą

Bliskie sercu Piotra stoisko z literaturą

Dziś wieczorem miałem chwilę niecodziennej przyjemności. Przyjechał do mnie Piotr, jeden z naszych miejscowych braci, aby przez wspólnie spędzoną godzinę, zaakcentować i poświętować jego osiemnastą rocznicę odrodzenia duchowego, które datuje na dzień 24 stycznia 1999 roku.

Wspominając tamte lata i początki Piotra na drodze wiary, zacząłem myśleć o procesie rozwoju duchowego, jaki przetoczył się przez jego życie. Jakże innym jest dziś człowiekiem! Poznając go osiemnaście lat temu, mogłem mieć rozmaite obawy. Jednak zrodzona w jego sercu szczera wiara w Jezusa Chrystusa zaczęła rządzić jego myślami i codziennym życiem. Zbawienna łaska Boża, rok po roku skutecznie ćwiczyła go i przeobrażała na wzór Chrystusa Jezusa. Nie tylko ostał się w wierze, ale wzrósł w niej na tyle, że dzisiaj mogę myśleć o nim, jak o dojrzałym chrześcijaninie. Przeszedł w tym czasie niejedną próbę.  Pozostawiony przez żonę, troje swoich dzieci wychował na dorosłe już dzisiaj osoby, trwające w wierze i zaangażowane w życie Kościoła. Sam Piotr przez wszystkie te lata jest bardzo użyteczny w Centrum Chrześcijańskim NOWE ŻYCIE, w rozmaity sposób biorąc udział w życiu wspólnoty.
Pomyślałem sobie, że apostolskie słowa, skierowane do świętych w Koryncie: Jak jest prawdą, że wy jesteście chlubą naszą, którą mam w Chrystusie Jezusie, Panu naszym [1Ko 15,31] z ręką na sercu mogę dzisiaj odnieść do Piotra i wielu innych naszych braci i sióstr. Tacy jak on są moją chlubą w Panu.

Piotr zbudował mnie jeszcze w inny sposób. Przez całe lata miewałem wrażenie, że moja posługa Słowem Bożym w miejscowym zborze pozostaje bez większego echa. Tymczasem w dedykacji wklejonej do podarowanej mi książki, upamiętniającej jego duchowe urodziny, ze zdumieniem przeczytałem podziękowanie za:
- wpływ na przeszczep serca
- troskę o dziedzictwo Pięćdziesiątnicy
- pewność wywołującą drżenie serca
- zachęcanie przez zniechęcanie
- burzenie mitów i otwartość na nietypowe zachowania Jezusa
- niezatapialność
- los i chwałę odmieńców.
Przecież to nie tylko jakieś aluzje, ale wyraźne ślady moich kazań i wykładów Pisma Świętego w naszym zborze, wynotowane na przestrzeni wielu lat. Wow! Poselstwo biblijne nie poszło w las. Zostało przyjęte i zapamiętane!

Dziękuję Piotrze za to świadectwo. Dumny jestem z Ciebie, że mamy w Tobie tak stabilnego w wierze i użytecznego współpracownika. Życzę Ci dalszego wzrostu w poznaniu naszego Pana, Jezusa Chrystusa i spełnienia Twoich marzeń w służbie na rzecz Królestwa Bożego.