A jednak Pismo Święte ma rację

W wieku kilkunastu lat słyszałem, jak nasz gdański pastor śp. Sergiusz Waszkiewicz przy różnych okazjach wspominał książkę "A jednak Pismo Święte ma rację". Niedostępna dla mnie wówczas, rozpalała mą wyobraźnię i w tajemniczy sposób upewniała mnie, że dobrze robię całkowicie zdając się na Biblię. Miałem nadzieję, że kiedyś dane mi będzie ją przeczytać.

Dzisiaj, w dniu ogłoszenia w ramach Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa zwiększenia o dwadzieścia milionów złotych budżetu polskich bibliotek z powodu opłakanego stanu czytelnictwa w kraju, kurier - bynajmniej nie za ministerialne pieniądze - przywiózł mi książkę moich młodzieńczych marzeń. Wydaną w 1959 roku (mój rocznik!) "A jednak Pismo Święte ma rację" autorstwa Wernera Kellera. Nie będzie to moja pierwsza przeczytana w tym roku książka. Jestem nią jednak szczególnie podekscytowany. Ciekawi mnie na ile argumenty przemawiające za Biblią sześćdziesiąt lat temu wciąż mogą brzmieć interesująco w dobie najnowszych odkryć naukowych i opracowań apologetycznych. Oto przykładowy fragment mojej dzisiejszej zdobyczy z rozdziału zatytułowanego "Odbudowa Kraju Według Pisma Świętego".

W Starym Testamencie tkwi niewątpliwie owa trudna do ocenienia siła działania w dziedzinie historyczno-obyczajowej, umysłowej i duchowej, a czas nie przynosi jej uszczerbku. Natomiast fakt, że ta siła działania odnosi sie również do trzeźwej, realnej dziedziny gospodarczej odbudowy kraju, jest bezprzykładną sensacją. 
Od roku 1948 ta licząca ponad trzy tysiące lat "księga nad księgami" odgrywa rolę wytrwanego doradcy przy odbudowie nowoczesnego państwa Izrael. Historycznie dokładne dane, przekazane przez Pismo Święte, okazały się niezwykle ważne dla nowych perspektyw gospodarki rolnej i przemysłowej.

Obszar tego nowego państwa wynosi trochę ponad 20 000 km kwadratowych. Biblijne wyobrażenie o Ziemi Obiecanej, "płynącej mlekiem i miodem", odnosiło sie w roku 1948 tylko do równiny Ezdrelon oraz żyznych nizin nad jeziorem Genezaret. Wielkie obszary w Galilei i niemal cała górska kraina Judei ukazują oblicze zupełnie inne niż w czasach biblijnych. Zła uprawa w ciągu wieków wyniszczyła nawet trawę. Rabunkowa gospodarka doprowadziła do wyniszczenia drzew oliwnych i figowych na zboczach górskich. Następstwem tego był wzrastający wyrąb i znaczna erozja.

Niedoświadczeni osiedleńcy, dla których ponadto kraj był zupełnie nieznany, znaleźli w Starym Testamencie nieocenioną pomoc, ułatwiającą im niejednokrotnie decyzję w sprawach uprawy, zalesienia lub uprzemysłowienia kraju. Toteż zdarza się nieraz, że nawet eksperci w tych dziedzinach radzą się go w wypadkach wątpliwych. "Na szczęście Pismo Święte zdradza nam - mówi dr Walter Clay Lowdermilk, specjalista w dziedzinie uprawy roślin użytkowych - jakie rośliny mogą się udawać na poszczególnych obszarach. Wiemy z Księgi Sędziów, że Filistyni uprawiali zboże, Samson bowiem powiązał lisy  parami za ogon, a w środku przywiązał pochodnie, po czym "ogniem je zapaliwszy rozpuścił...". Lisy wbiegły zaraz w zboże filistyńskie (por. Sdz 15,5). W podobny sposób spalił także ich gaje oliwne, a kiedy był w drodze, by odwiedzić swą wybrankę, przechodził koło winnic (por. Sdz 14,5). Wszystkie te rośliny uprawne udają się tam z powodzeniem."

Zapowiada mi się interesująca lektura...