Mania wielkości?

Przysłuchując się ostatnio niektórym głosicielom ewangelii sukcesu zauważyłem jak większość z nich, z uporem maniaka powtarza, że człowiek przez wiarę w Boga staje się "małym bogiem".

 Tak się składa, że wg Zwycięskiego Planu Czytania Biblii, na dziś właśnie przypada psalm, w którym pojawiają się słowa będące podstawą ich twierdzenia. Rzekłem: Wyście bogami i wy wszyscy jesteście synami Najwyższego, lecz jak ludzie pomrzecie i upadniecie jak każdy książę [Ps 82,6–7]. Pozwolę więc sobie na kilka myśli w tej kwestii.

 Psalm 82 w pierwszej kolejności jest Słowem Bożym skierowanym do ludzi pełniących rolę sędziów w Izraelu. Podobnie jak w każdym cywilizowanym kraju, tak też w Izraelu orzeczenia niezawisłych sędziów nie podlegały dyskusji. Wyroki wydawane przez kapłanów i sędziów poniekąd równały się wyrokom boskim. Od nich zależało życie i śmierć sądzonych ludzi.

 Przywołanie tych słów przez Jezusa w rozmowie z Żydami o Jego boskości [zobacz: Jn 10] nie daje żadnych podstaw do twierdzenia, że wszyscy jesteśmy bogami. Kto uważnie czyta, ten wie, że Jezus wspomniał ten fragment psalmu po to, aby dać do myślenia swoim rozmówcom, którzy twierdzili, że nikt z ludzi nie może być nazywany bogiem. Chodziło tu wyłącznie o to, że skoro w Pismach tak określeni zostali zwykli sędziowie, to dlaczego Żydzi mieliby się aż tak bardzo dziwić, że i Jezus tak się nazywa.

Jezus dobrze wiedział, kim jest. Biblia zawiera wiele fragmentów wyraźnie podkreślających bóstwo Jezusa Chrystusa. Ot, choćby przeczytane przeze mnie wczoraj: "... i z których pochodzi Chrystus według ciała; Ten jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen" [Rz 9,5]. Nie ma w niej natomiast nigdzie takiej nauki, żeby ktoś z ludzi samego siebie miał prawo uważać za Boga. O absurdalnie brzmiącej idei tzw. "małych bogów" już nie wspomnę...

 Biblia naucza, że jest tylko jeden Bóg! Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus [1Tm 2,5]. Kto uwierzy w Jezusa Chrystusa, ten wyłącznie z racji swej wiary, pozostając człowiekiem (stworzeniem) zostaje umieszczony w Chrystusie i jest traktowany jak dziecko Boże. Nie ma żadnego odrębnego, samodzielnego synostwa Bożego dla jakiegokolwiek człowieka.

 Nie chciałbym być w skórze tych, którzy ośmielają się nazywać siebie samych bogami, bo każdy, kto siebie wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony [Łk 18,14].

To co można usłyszeć z ust nauczycieli ruchu wiary wygląda mi na jakąś manię. A może rodzi się jakaś współczesna mitologia z nowym panteonem bogów..?