Liczenie nieograniczonego

Dziś w Polsce rocznica Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności. Miał on miejsce 30 września 1921 roku i rzeczywiście był pierwszym spisem powszechnym przeprowadzonym przez państwo polskie. Spis dostarczył wielu ciekawych informacji, jednakże ich wiarygodność już przed wojną została zakwestionowana.

Gdy o spisie ludności mowa, to od razu nasuwa mi się myśl o spisie ludności przeprowadzonym swego czasu przez króla Dawida w Izraelu. Opowiada o tym 21. rozdział Pierwszej Księgi Kronik. Już we wstępie do tego wydarzenia, Biblia wyjawia źródło jego inspiracji. Wtedy wystąpił szatan przeciwko Izraelowi, pobudziwszy Dawida do tego, aby policzył Izraelitów [w.1].

Bóg nie chciał, żeby Jego naród przeliczał swoje szeregi. Nawet dowódca Joab to rozumiał i delikatnie próbował odwieść króla od pomysłu przeprowadzenia spisu. Niech pomnoży Pan lud stokrotnie w porównaniu z tym, ile go jest teraz [w3]. Lecz słowo króla przeważyło wobec Joaba i spis się odbył. Spotkało się to z natychmiastowym gniewem Bożym. Za zło uchodziła też ta rzecz w oczach Pana, więc ugodził On Izraela [w.7].

Nie wdając się w dalsze szczegóły Dawidowego spisu ludności i jego konsekwencji, mam dziś odświeżoną przestrogę przed określaniem życia kościoła moimi obliczeniami. Poprzez każdy rejestr, każdą listę w jakimś sensie ograniczamy się i zamykamy. Bogu nasze spisy są niepotrzebne. Zna Pan tych, którzy są Jego [2Tm 2,19]. Liczenie chrześcijańskich szeregów i środków może albo wprowadzić nas w fałszywy błogostan, albo porządnie zepsuć nam nastrój. Co tam trzeba przekazać do GUS na przełomie roku, to trzeba. Ważne, żebyśmy na liczbach nie oparli swoich nadziei ani naszego poczucia bezpieczeństwa.

Niech Jahwe pomnoży stokroć swój lud! Z Bogiem zawsze możemy spodziewać się więcej! Znacznie więcej od tego, co możemy policzyć i wykalkulować. Niech Jego moc i obecność w kościele  zachowa charakter nadprzyrodzony i pozostanie w sferze nieobliczalnej, nieograniczonej ludzkim liczeniem.