Czy wkalkulowałem w swój życiorys noce kryształowe?

Dziś Międzynarodowy Dzień przeciwko Faszyzmowi i Antysemityzmowi, upamiętniający tzw. Noc Kryształową – czyli pogrom Żydów w hitlerowskich Niemczech w nocy z 9 na 10 listopada 1938 roku. Nazwa wzięła się z tego, że ulice niemieckich miast zostały wręcz zasypane odłamkami szkła i kryształów ze zniszczonych żydowskich mieszkań i sklepów.

 Tej strasznej nocy w całych Niemczech doszło do niebywałego pogromu ludności żydowskiej. W efekcie zamordowano 91 Żydów, spalono lub uszkodzono kilkaset synagog, zniszczono ponad 7 tysięcy sklepów, zdemolowano wiele domów mieszkalnych i zbezczeszczono prawie wszystkie żydowskie cmentarze.

 Wspomnienie tej potworności rodzi we mnie smutną refleksję na temat poczucia bezpieczeństwa w ogóle. Wystarczy, że ze swoimi przekonaniami i sympatiami znajdziesz się nie po tej stronie "co trzeba", a już twój los nikogo tu nie obchodzi. Wystarczy, że z racji swego pochodzenia, poglądów lub wiary jesteś człowiekiem w jakiś sposób społecznie odrzuconym, a już nie masz na kogo liczyć. Możesz dzwonić, wołać o pomoc, powoływać się na obowiązujące prawo, a i tak nikt nie kiwnie palcem, żeby cię poratować.

 Tamtej nocy niemiecka Policja Państwowa nie zrobiła nic, by zatrzymać skandalicznie bezprawne zachowania Niemców w stosunku do Żydów. Jak na ironię, skupiła się na ochronie prześladowców, bowiem władze wydały instrukcję, że działania antyżydowskie należy podejmować tak, by nie narazić na szwank życia i własności ludności niemieckiej.

 Ktoś może pomyśli, że tego rodzaju pogwałcenie zasad bezpieczeństwa i sprawiedliwości społecznej dzisiaj się już nie może wydarzyć. Tymczasem w świetle Biblii widać, że lud Boży na tym świecie zawsze powinien się liczyć z nadejściem jakiegoś ucisku i próby.

Pierwsi chrześcijanie doznali szyderstw i biczowania, a nadto więzów i więzienia; byli kamienowani, paleni, przerzynani piłą, zabijani mieczem, błąkali się w owczych i kozich skórach, wyzuci ze wszystkiego, uciskani, poniewierani; ci, których świat nie był godny, tułali się po pustyniach i górach, po jaskiniach i rozpadlinach ziemi [Hbr 11,36-38]. Na jakiej podstawie współcześni wyznawcy Chrystusa mieliby spodziewać się ze strony świata lepszego traktowania?

Pan Jezus  powiedział: Gdybyście byli ze świata, świat miłowałby to, co jest jego; że jednak ze świata nie jesteście, ale Ja was wybrałem ze świata, dlatego was świat nienawidzi [Jn 15,19]. Scharakteryzował też czasy ostateczne w następujący sposób: Wtedy bowiem nastanie wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd, i nie będzie. A gdyby nie były skrócone owe dni, nie ocalałaby żadna istota, lecz ze względu na wybranych będą skrócone owe dni [Mt 24,21–22].

Abstrahując więc od kwestii antysemityzmu, każdy chrześcijanin wie z Biblii, że na tym świecie nie może liczyć na przychylność i ochronę. Na świecie ucisk mieć będziecie, ale ufajcie, Ja zwyciężyłem świat [Jn 16,33]. Nie od dziś wiadomo, że musimy przejść przez wiele ucisków, aby wejść do Królestwa Bożego [Dz 14,22].

 Prawdziwy chrześcijanin swoje bezpieczeństwo upatruje nie w poszukiwaniu tego, jak uniknąć prześladowania, lecz w tym, jak zacieśnić swoje relacje z Panem Jezusem i jak ich nie zaniedbać w tym świecie. Ponieważ zachowałeś nakaz mój, by przy mnie wytrwać, przeto i Ja zachowam cię w godzinie próby, jaka przyjdzie na cały świat, by doświadczyć mieszkańców ziemi [Obj 3,10].

 Ten, kto ma serce rozmiłowane w Jezusie i jest nastawiony na rychłe odejście stąd do Niebiańskiej Ojczyzny, tego żadne prześladowania i pogromy nie złamią. Lecz co zrobią chrześcijanie, którym fałszywi nauczyciele i prorocy od lat sączą do duszy ewangelię sukcesu?