Dobrodziejstwo gumy do żucia

Dokładnie 140 lat temu, 28 grudnia 1869 roku w Biurze Patentowym Stanów Zjednoczonych niejaki William F. Semple z Mount Vernor [Ohio] opatentował wynaleziony przez siebie sposób wytwarzania gumy do żucia [patent Nr 98.304]. Wiadomo, że już m.in. starożytni Grecy i Indianie mieli zwyczaj żucia żywicy z tzw. drzewa gumowego w celu oczyszczania zębów i odświeżania oddechu, co można uznać za pierwowzór dzisiejszej gumy do żucia, jednak obecnie jest to wyrób wysoce udoskonalony i uatrakcyjniony smakowo.

 Guma do żucia jest produktem spożywczym o szczególnej funkcjonalności dla organizmu człowieka. Już sam proces jej żucia zmniejsza napięcie nerwowe. Ponadto żucie gumy zwiększa wydzielanie śliny i soków trawiennych, wzmacnia mięśnie szczęk, poprawia higienę jamy ustnej, stan uzębienia oraz dziąseł. Relaksujące działanie gumy do żucia docenili kwatermistrze żołnierzy amerykańskich. Właśnie z tego powodu jest ona stałą częścią codziennych racji żołnierskich we współczesnej armii USA.

 Gdy pomyślałem o uspokajającym skutku żucia gumy, zaintrygowało mnie to, że Bóg zalecił Izraelowi spożywanie wyłącznie takich zwierząt, które przeżuwają pokarm i mają rozdzielone kopyto. Każde spośród bydła, które ma rozdzielone kopyto i rozszczepioną racicę i przeżuwa pokarm, możecie jeść [3Mo 11,3]. To, które ma rozdzielone kopyto, ale nie przeżuwa połkniętego pokarmu, będzie dla was nieczyste i każdy, kto się go dotyka, stanie się nieczysty [3Mo 11,26]. Czyżby codzienna czynność przeżuwania pokarmu miała wpływ na pożywność mięsa tych zwierząt?

 Co o żuciu gumy można powiedzieć z chrześcijańskiego punktu widzenia? Mam zasadę, by o różnych sprawach mówić tylko to, co jest o nich napisane w Biblii. A co Biblia mówi o gumie do żucia? Z tego, co wiem, to nic o niej nie mówi. Pozwolę więc sobie jedynie na praktyczną uwagę, że chociaż niektórzy denerwują się na widok żujących gumę, to jednak - jeżeli dzięki temu możemy mieć więcej chrześcijan ze świeżym oddechem - osobiście jestem jej zwolennikiem.