Gdy Izrael wychodził z Egiptu, dom Jakuba spośród ludu obcego języka, stał się Juda jego świętością, Izrael jego królestwem. Morze widziało to i uciekło, Jordan płynął wstecz. Góry podskakiwały jak barany, pagórki jak jagnięta. Cóż ci jest, morze, że uciekasz, a ty, Jordanie, że płyniesz wstecz? Czemu, góry, skaczecie jak barany, a wy, pagórki, jak jagnięta? Zadrżyj, ziemio, przed obliczem Pana, przed obliczem Boga Jakuba! On zmienia skałę w jezioro, krzemień w źródła wód [Ps 114].
Było wiele przeszkód na drodze synów Izraela wędrujących do Ziemi Obiecanej. Żadna z nich jednak nie miała prawa ich zatrzymać, gdy maszerowali we wierze. Jedna po drugiej ustępowały im drogi drżąc przed Jahwe, który prowadził swój lud. Izraelici zatrzymywali się na dłużej lub zawracali tylko w chwilach niewiary i nieposłuszeństwa Bogu. Gdy nabierali ufności, znowu ruszali, a przeszkody, chociaż wydawały się nie do przejścia, uciekały im z drogi. Działy się rzeczy niezwykłe.
Tego rodzaju przeżycia towarzyszą i mnie. Miniony rok nimi wręcz obfitował. Gdy postanowiłem pójść drogą wiary, na niespotykaną wcześniej skalę zacząłem doświadczać cudownego zjawiska uciekających przeszkód. Na odległość, na parę dni wcześniej wydawały się one nie do przejścia, lecz gdy - wierząc Bogu - szedłem naprzód, przeszkody "uciekły" mi z drogi, co wywoływało fale chwały i uwielbienia dla naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Dzieje się tak zgodnie ze Słowem Bożym. Przeto poddajcie się Bogu, przeciwstawcie się diabłu, a ucieknie od was [Jk 4,7].
Dziś zachęcam i ciebie, abyś przekonał się o tym na własnej skórze. Zjawisko uciekającej przeszkody w życiu chrześcijanina to naprawdę ekscytujące przeżycie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz