Prostowanie granicy

15 lutego 1951 roku miało miejsce absolutnie niecodzienne przesunięcie granic międzypaństwowych, a zdarzyło się to w kraju nad Wisłą! Na mocy podpisanej tego dnia specjalnej umowy, Polska przekazała Związkowi Radzieckiemu 480 km kw. obszaru województwa lubelskiego, a w zamian dostała 480 km kw. ziemi w Bieszczadach.

 Oficjalnie podawano, że zamiana terytoriów odbyła się z inicjatywy polskiej i miała przynieść Polsce konkretne korzyści ekonomiczne. A jak było naprawdę? ZSRR przejął ważną strategicznie linię kolejową przebiegającą nad Bugiem i żyzne czarnoziemy dodatkowo kryjące w sobie bogate i łatwo dostępne złoża węgla kamiennego, gdzie po 8 latach zbudowano cztery wielkie kopalnie.

 Rzekomo korzystna dla Polski wymiana oznaczała, że po jej stronie znalazły się górzyste i mało żyzne ziemie w Bieszczadach z wyczerpanymi już złożami ropy naftowej. Dziś można mówić otwarcie, że pod przykrywką idei prostowania granicy, faktycznie Sowieci zyskali tzw. kolano Bugu, a Polacy nie mieli innego wyjścia, jak tylko zgodzić się na tak ‘korzystną’ dla nas zamianę.

 Abstrahując od kwestii historyczności i sprawiedliwego przebiegu granic z naszymi wschodnimi sąsiadami, podkreślmy, że granice narodów są zazwyczaj okupione wielką pracą i krwawą walką swych wcześniejszych pokoleń. Mało tego, z Biblii wynika, że sam Bóg z jednego pnia wywiódł też wszystkie narody ludzkie, aby mieszkały na całym obszarze ziemi, ustanowiwszy dla nich wyznaczone okresy czasu i granice ich zamieszkania [Dz 17,26]. Nikt nie powinien łatwo godzić się na żadne 'kuszące' propozycje zmian w tym zakresie.

 Bardzo interesujące jest przyjrzeć się, jak precyzyjnie Bóg określał granice poszczególnych plemion Izraela, gdy osiedlał go w Ziemi Obiecanej. Nie mogło być tu mowy o żadnej dowolności ani o samowolnym przesuwaniu tych granic. Owe granice były Bożym postanowieniem na zawsze i nie mogły zależeć od okresowych korzyści którejś ze stron, co wiele nam mówi także o stałości wyznaczanych przez Boga granic duchowych.

Przesuwaniem granicy z 15 lutego 1951 roku dobrze można zilustrować rozmaite zmiany i przesunięcia granic pomiędzy współczesnym Kościołem a światem. Odnoszę wrażenie, że synowie tego świata są przebieglejsi w rodzaju swoim od synów światłości [Łk 16,8]. Niektórym chrześcijanom zbyt łatwo można wmówić, że to tylko prostowanie granicy, i że wyjdzie im to na dobre.