Siła sumienia

Niezwykły list w tych dniach dostali właściciele pewnego pawilonu odzieżowego w Białymstoku. Anonimowa klientka wręczyła jednej z pracownic sklepu kopertę z kwotą 150 złotych i wyjaśnieniem: „Szanowni państwo! Dziesięć lat temu ukradłam w państwa sklepie - bluzkę. Dziś bardzo tego żałuję i zwracam pieniądze.”

 Najwidoczniej czyn sprzed lat nie dawał jej spokoju i właśnie teraz obciążone sumienie popchnęło ją do tak desperackiego, a zarazem budującego kroku.

 Powyższa historyjka tak świetnie ilustruje to, co zachodzi w człowieku, gdy przeżywa nowe narodzenie, że przyszło mi do głowy, czy aby czasem nie mamy tu do czynienia z porządkowaniem przeszłości jakiejś nowo nawróconej do Boga Białostoczanki?

 Taki objaw pojawił się u biblijnego celnika w wyniku spotkania z Jezusem: Zacheusz zaś stanął i rzekł do Pana: Panie, oto połowę majątku mojego daję ubogim, a jeśli na kim co wymusiłem, jestem gotów oddać w czwórnasób. A Jezus rzekł do niego: Dziś zbawienie stało się udziałem domu tego [Łk 19,8–9]. Takie niezwykłe zmiany zachodzą w człowieku z chwilą, gdy uwierzy w Jezusa Chrystusa. Można wręcz powiedzieć, że gdyby nie wystąpiły, to mogłoby świadczyć o braku jego szczerej pokuty.

 Kto naprawdę chce naśladować Jezusa, ten  w myśl nauki apostolskiej – Kto kradnie, niech kraść przestanie [Ef 4,28] – nie tylko zmienia swoje bieżące postępowanie, ale też odczuwa silną potrzebę naprawienia krzywd, które ludziom wyrządził przed swoim nawróceniem.

 A co zrobić, gdy w niektórych przypadkach nie ma już możliwości dotarcia do pokrzywdzonych? Na pewno każdy taki grzech trzeba wyznać Bogu i wsłuchać się w głos Ducha Świętego, czy On mimo to nie wskaże nam jakiego praktycznego gestu w celu zamknięcia owej sprawy przed Bogiem.

 Przestrzegam przed wchodzeniem w nowe życie z ogonem starych spraw. Przeszłość należy uporządkować. Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości [1Jn 1,9]. Polega to między innymi na tym, że - będąc już pojednani z Bogiem - przyjmujemy na siebie niektóre konsekwencje swoich grzesznych czynów. W ten sposób składamy światu świadectwo o działającej w nas łasce i mocy Bożej.

Duchowe odrodzenie owocuje między innymi tym, że już dłużej nie musimy się kryć i uciekać. Zaczynamy chodzić w światłości.

Wracając do tajemniczej pani z Białegostoku możemy powiedzieć, że nawet jeżeli nie ma to związku z jej nawróceniem do Boga, to z pewnością jest to objaw niezwykłej siły sumienia, które Bóg wpisał w naturę człowieka. Dzięki niemu dawna złodziejka bluzki może znowu chodzić po mieście z podniesioną głową. Brawo!