Czy naprawdę nowa?

Dziś święto 3 Flotylli Okrętów im. Komandora Bolesława Romanowskiego, czyli największej jednostki polskiej Marynarki Wojennej, stacjonującej w Porcie Wojennym w Gdyni.

3 Flotylla Okrętów jest uderzeniowym związkiem taktycznym Marynarki Wojennej. Na co dzień służy w niej ponad trzy tysiące marynarzy. Jej siłę uderzeniową stanowią fregaty, korwety i okręty podwodne wchodzące w skład dywizjonów Okrętów Rakietowych, Okrętów Podwodnych oraz Okrętów Zwalczania Okrętów Podwodnych.

Skąd data tego święta? Otóż na mocy zarządzenia szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, dowódca Marynarki Wojennej w dniu 11 marca 1971 roku rozkazał rozformować kilka starych jednostek sił morskich Układu Warszawskiego i na ich podstawie sformować 3 Flotyllę Okrętów.

Zaintrygowało mnie, że w ubiegłorocznym opisie dzisiejszego święta, na stronach internetowych 3 Flotylli Okrętów można przeczytać: W 1971 roku powstała całkiem nowa jednostka, która do dzisiaj stanowi główną siłę uderzeniową polskich sił morskich. Faktycznie zaś, jak wspomniałem, była to jedynie reorganizacja jednostek wcześniej już istniejących.

Czytając Biblię natrafiamy na dziwne informacje o niektórych wierzących w Jezusa: A gdy był w Jerozolimie na święcie Paschy, wielu uwierzyło w imię jego, widząc cuda, których dokonywał. Ale sam Jezus nie miał do nich zaufania, bo przejrzał wszystkich [Jn 2,23–24].

Wczoraj wieczorem, rozważając w Centrum Chrześcijańskim NOWE ŻYCIE piętnasty rozdział Dziejów Apostolskich, natrafiliśmy na ludzi ze stronnictwa faryzeuszów, którzy niby uwierzyli w Jezusa, a jednak nadal trzymali się zakonu Mojżeszowego. Wprowadzali do Kościoła niepokój, bo nawracającym się do Chrystusa poganom narzucali obowiązek obrzezania.

Apostoł Paweł pisał do wierzących w Koryncie: Opamiętajcie się nareszcie i nie grzeszcie; albowiem niektórzy nie znają Boga; dla zawstydzenia waszego to mówię [1Ko 15,34], a później:  obawiam się, że gdy przyjdę, Bóg mój upokorzy mnie przed wami i że będę musiał ubolewać nad wieloma z tych, którzy ongiś popełnili grzechy i do dziś jeszcze za nie nie odpokutowali, grzechy nieczystości, wszeteczeństwa i rozwiązłości, których się dopuścili [2Ko 12,21].

Z powyższych przykładów wynika, że są chrześcijanie, którzy nazywają siebie nowym stworzeniem, a w ich życiu praktycznie niewiele się zmieniło. Nigdy naprawdę nie pokutowali, nie zmienił się sposób ich myślenia, nie uporządkowali przed Bogiem przeszłości  i nie odwrócili się od swoich grzechów. Niczym 3 Flotylla Okrętów świętują rocznicę powstania do nowego życia na starym sprzęcie. Pod warstwą świeżej farby kryją się stare oznaczenia taktyczne i niemal wszystko jest takie samo, jak było wcześniej.

Zewleczcie z siebie starego człowieka wraz z jego poprzednim postępowaniem, którego gubią zwodnicze żądze, i odnówcie się w duchu umysłu waszego, a obleczcie się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy [Ef 4,22–24] – wzywa Słowo Boże.

 Z Chrystusem jestem ukrzyżowany; żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus [Ga 2,20] – świadczył o sobie św. Paweł.  Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe [2Ko 5,17].

Czy naprawdę jestem więc nową jednostką? A może tylko się przemianowałem?   Poddawajcie samych siebie próbie, czy trwacie w wierze, doświadczajcie siebie; czy nie wiecie o sobie, że Jezus Chrystus jest w was? [2Ko 13,5]. Potrzeba mi upewnić się, jak jest naprawdę.