Park narodowy według polskiego prawa – to odpowiednio duży (powyżej 1000 ha) obszar, chroniący walory przyrodnicze, krajobrazowe i kulturowe. Jednym z głównych celów tworzenia parków narodowych jest chronienie bogactwa przyrody i elementów kultury przed przekształceniem lub zniszczeniem w wyniku działalności ludzkiej. Dziś parki narodowe to już chyba jedyne miejsca, gdzie przyroda żyje jeszcze swoim naturalnym, nie zaburzonym rytmem.
Obecnie w Europie mamy ponad 250 parków narodowych o łącznym obszarze 12,5 miliona hektarów, co stanowi 1,2% powierzchni kontynentu europejskiego. Najwięcej parków narodowych znajduje się w Finlandii (26), natomiast procentowo największą powierzchnię kraju (ponad 5 % ), zajmują parki narodowe w Norwegii.
W Polsce mamy obecnie 23 parki narodowe o łącznej powierzchni ponad 314 tys. ha, co stanowi 1% powierzchni kraju. Najstarszym parkiem narodowym w Polsce jest Białowieski Park Narodowy utworzony w 1932 roku jako “Park Narodowy w Białowieży”. Najmłodszym zaś jest utworzony w 2001 roku Park Narodowy Ujście Warty. Największym jest Biebrzański Park Narodowy, a najmniejszym Ojcowski Park Narodowy.
Kto kocha przyrodę, ten niewątpliwie cieszy się z istnienia parków narodowych. Tysiące hektarów bez ingerencji człowieka – to wspaniałe warunki do obserwacji życia zwierząt i ptaków a także do zachwycania się bogactwem polskiej flory.
Biblia wielokrotnie posługuje się przyrodniczymi obrazami w celu uplastycznienia udzielanych pouczeń. Cztery stworzenia na ziemi należą do najmniejszych, a są mędrsze niż mędrcy: Mrówki, ludek słaby, a jednak w lecie zbierają swój pokarm, borsuki, ludek bez siły, a w skale buduje swoje mieszkania. Szarańcze nie mają króla, a jednak wszystkie wyruszają w szeregu. Jaszczurka da się schwytać rękoma, a jednak jest w pałacach królewskich [Prz 30,25–28].
Namawia nas także do pilnego obserwowania przyrody i wyciągania na tej podstawie pożytecznych wniosków: Idź do mrówki, leniwcze, przypatrz się jej postępowaniu, abyś zmądrzał. Nie ma ona wodza ani nadzorcy, ani władcy, a jednak w lecie przygotowuje swój pokarm, w żniwa zgromadza swoją żywność. Leniwcze! Jak długo będziesz leżał, kiedy podniesiesz się ze snu? Jeszcze trochę pospać, trochę podrzemać, jeszcze trochę założyć ręce, aby odpocząć. Tak zaskoczy cię ubóstwo jak zbójca i niedostatek, jak mąż zbrojny. [Prz 6,6–11].
Może więc dla niejednego chrześcijanina, zamiast wyjazdu na kolejną konferencję pełną szumnych haseł i hałaśliwej muzyki, bardziej pouczające byłoby wybranie się do któregoś parku narodowego i spędzenie tam kilku dni na wnikliwej obserwacji przyrody?
Dla zainteresowanych na załączonej mapie lokalizacja ośrodków, gdzie takie seminaria ciągle się odbywają :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz