Uwaga! Pierwszy nauczyciel!

Na pamiątkę podpisania w 1966 roku „Rekomendacji w sprawie statusu nauczyciela”, dzień 5 października proklamowany został jako Światowy Dzień Nauczyciela (ang. World Teacher's Day). Obchodzony pod patronatem UNESCO ma służyć podkreślaniu wiodącej roli nauczyciela w procesach edukacyjnych na wszystkich poziomach nauczania.

Chociaż w Polsce za święto nauczyciela uważa się raczej Dzień Edukacji Narodowej, przypadający na 14. października, to jednak chcę wykorzystać dzisiejszą okazję, by zwrócić uwagę na kapitalne znaczenie nauczycieli, którzy jako pierwsi pojawiają się w życiu ucznia.

Przypomnijmy najpierw, że bycie nauczycielem – to poważna sprawa. Z powodu wynikającej z niej odpowiedzialności, Biblia przestrzega przed lekkomyślnością na tym polu. Niechaj niewielu z was zostaje nauczycielami, bracia moi, gdyż wiecie, że otrzymamy surowszy wyrok. Dopuszczamy się bowiem wszyscy wielu uchybień [Jk 3,1–2].

Gdy myli się uczeń, może liczyć na swojego nauczyciela. Gorzej, gdy nauczyciel zaczyna błądzić. Jaki los czeka wówczas jego uczniów? Czy może ślepy ślepego prowadzić? Czy obaj nie wpadną do dołu? [Łk 6,39].

Nauczyciel, zwłaszcza ten pierwszy, odgrywa w życiu ucznia ogromnie ważną rolę. Chce, czy nie chce, staje się autorytetem. Formuje i zabarwia sposób myślenia ucznia. Zarówno ten z pierwszej klasy podstawówki, instruktor jazdy, czy też pierwszy nauczyciel na drodze wiary – wszyscy są garncarzami lepiącymi naczynia, po których będzie można ich rozpoznać nawet wiele lat później, choćby na krańcach świata.

 Widać to bardzo wyraźnie w apostolskich słowach nauczyciela skierowanych do ucznia: Lecz ty poszedłeś za moją nauką, za moim sposobem życia, za moimi dążnościami, za moją wiarą, wyrozumiałością, miłością, cierpliwością, za moimi prześladowaniami, cierpieniami, które mnie spotkały w Antiochii, w Ikonium, w Listrze [...]. Ludzie zaś źli i oszuści coraz bardziej brnąć będą w zło, błądząc sami i drugich w błąd wprowadzając. Ale ty trwaj w tym, czegoś się nauczył i czego pewny jesteś, wiedząc, od kogoś się tego nauczył [2Tm 3,10–14].

Jakość i kierunek naszego życia w dużym stopniu zależy od tego, jakich nauczycieli mieliśmy na początku. To więc mówię i zaklinam na Pana, abyście już więcej nie postępowali, jak poganie postępują w próżności umysłu swego, mający przyćmiony umysł i dalecy od życia Bożego przez nieświadomość, która jest w nich, przez zatwardziałość serca ich, mając umysł przytępiony, oddali się rozpuście dopuszczając się wszelkiej nieczystości z chciwością. Ale wy nie tak nauczyliście się Chrystusa [Ef 4,17-20].

Nasza pierwsza społeczność chrześcijańska, pierwsze książki, płyty CD z kazaniami, towarzysze pierwszych rozmów i modlitw – to nauczyciele przesądzający o tym, jak nauczymy się Chrystusa.

 Bądźmy ostrożni i staranni w ich doborze.