Czy chrześcijanin może mieć depresję?

Dziś przypada Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją. Depresja to choroba, która corocznie zbiera ogromne żniwa. Według Światowej Organizacji Zdrowia w ciągu ostatnich lat uplasowała się ona na czwartym miejscu wśród głównych zaburzeń cywilizacyjnych w Europie. Według specjalistów w samej tylko Polsce stany depresyjne występują u niemal półtora miliona dorosłych osób.

 Główne objawy tej przykrej dysfunkcji to – pogarszający się nastrój, uczucie ciągłego zmęczenia, zaburzenia snu, apetytu, spadek masy ciała czy stopniowo pojawiające się myśli samobójcze. Wydawać by się mogło, że takie objawy dotykają od czasu do czasu każdego człowieka. Jednak gdy coś takiego nie ustępuje przez całe tygodnie, najwyraźniej mamy do czynienia z depresją. Jak jej zaradzić?

 Nie będę tu skupiać się na radach z zimowych numerów pism kobiecych typu: Dodaj światła swemu życiu. Zażyj słońca w solarium, odwiedź gabinet kosmetyczny, czy podaruj sobie seans w kapsule SPA. Czynnie uprawiaj sport... Gdyby coś takiego leczyło z depresji, to o walce z nią w ogóle nie byłoby dziś mowy.

 Jak powinna wyglądać walka z depresją w świetle Biblii? Słowo Boże naucza, że ludzie żyjący w bliskiej społeczności z Bogiem mają pewne zabezpieczenie przed depresją. Co jak co, ale duszę to prawdziwy chrześcijanin ma zdrową. Na tyle zdrową, że może ona być wzorem dla zdrowia i powodzenia w innych sferach życia. Modlę się o to, aby ci się we wszystkim dobrze powodziło i abyś był zdrów tak, jak dobrze się ma dusza twoja [3Jn 1,2].

 Tajemnica tej równowagi i wewnętrznej mocy tkwi w duchowym odrodzeniu, powierzeniu swego całego życia Bogu i codziennym chodzeniu w Duchu Świętym. Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach z dziękczynieniem powierzcie prośby wasze Bogu. A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, strzec będzie serc waszych i myśli waszych w Chrystusie Jezusie [Flp 4,6–7].

 Wszystkim więc, którzy są nękani jakąkolwiek odmianą depresji mam dobrą wiadomość: Syn Boży, Jezus Chrystus was zaprasza: Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie [Mt 11,28]. Odwrócenie się od grzechu i nawrócenie się całym sercem do Jezusa – czyli prawdziwa pokuta – przynosi ludzkiej duszy niesamowitą ulgę.

 Tak wygląda ta sprawa w świetle Biblii. Gdy człowiekowi jest źle, powinien zwrócić się z tym do Jezusa Chrystusa. Gdziekolwiek jest, niech ukorzy się przed Bogiem i szczerze poprosi o pomoc. Z głębokości wołam do ciebie, Panie! Panie, wysłuchaj głosu mojego! Nakłoń uszu swych na głos błagania mego! [Ps 130,1–2].

Nie mówię tu o modlitwie zdawkowej, o wypowiedzeniu kilku słów formalnej prośby. Mam na myśli żarliwe i szczere zawołanie do Pana Jezusa, łzy pokuty, wylanie duszy przed Bogiem. Takiej modlitwy Bóg nie pozostawi bez odpowiedzi. Wszakże każdy, kto będzie wzywał imienia Pańskiego, zbawiony będzie [Dz 2,21].

Powiedz: Czemu rozpaczasz, duszo moja i czemu drżysz we mnie? Ufaj Bogu, gdyż jeszcze sławić go będę: On jest zbawieniem moim i Bogiem moim! [Ps 43,5].