Zbawienność mocnego cięcia

Na tarasie naszych przyjaciół w Dortmundzie rośnie drzewko oliwne. Gdy je dziś zobaczyłem, od razu poczułem się jak w Izraelu, gdzie można je spotkać niemal na każdym kroku.

Z oliwką z Dortmundu wiąże się jednak  pouczająca historyjka. Nasza gospodyni zobaczyła ją pewnego dnia w supermarkecie. Drzewko było w tak bardzo opłakanym stanie, że zostało wystawione do wzięcia za darmo. W wierzącej kobiecie zrodziła się myśl o odratowaniu biblijnej rośliny. Zadzwoniła do znajomego ogrodnika z prośbą o poradę. Podstawowa wskazówka brzmiała: Należy mocno przyciąć wszystkie gałązki, a drzewko odżyje i  znowu się zazieleni. Rzeczywiście. Oliwka – jak na klimat niemiecki – wygląda dziś imponująco i cieszy oko nie tylko  jej zbawicielki.

Zdarza się, życie chrześcijanina popadnie  w duchowe tarapaty i zaczyna obumierać. Jak można odratować to, co jeszcze pozostało, a co bliskie jest śmierci [Obj 3,2]?  Być może komuś przychodzi do głowy, że ze strony Boga i Jego zboru  należy się nam wtedy wiele czułości i zachęty. Gdy zamieramy duchowo, to już na pewno nikt nie powinien sprawiać nam żadnej przykrości. Tymczasem dobry Ogrodnik myśli inaczej. Dokonuje w życiu takiego chrześcijanina szeregu radykalnych cięć. Cierpienie i prześladowania odmładzają i pobudzają do duchowego wzrostu. Sprawdza się to zarówno w odniesieniu do pojedynczego człowieka jak i całych wspólnot kościelnych. Albowiem nieznaczny chwilowy ucisk przynosi nam przeogromną obfitość wiekuistej chwały, nam, którzy nie patrzymy na to, co widzialne, ale na to, co niewidzialne [2Ko 4,17-18].

Oliwka na balkonie w Dortmundzie dobrze mi zobrazowała dziś tę cudowną mądrość naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, który nie chce, aby ktokolwiek zginął, lecz chce, aby wszyscy przyszli do upamiętania [2Pt 3,9]. Gdy więc na nasze życie przychodzi choroba, cierpienie lub jakiś inny ucisk, to nie ma co się użalać nad sobą, tylko dziękować Bogu za mocne cięcie i prosić Ducha Świętego o rozpoznanie pojawiającej się możliwości duchowego odmłodzenia :)