Komu grozi silne omamienie?

Coraz bardziej potrzebna nam jest ostrożność w zaufaniu do człowieka. Rzecz w tym, że nawet osoby cieszące się w określonym środowisku autorytetem, są narażone na popełnienie błędu. Nie zawsze można na nich polegać, bo i oni mogą być oszukani.  Nikt - poza Jednym - nie jest z żelaza. Zdarza się, że najmądrzejszy z nas daje się oszukać, gdy na celownik weźmie go wyrafinowany oszust. A zbajerowany człowiek jest tym bardziej niebezpieczny dla innych, im bardziej wcześniej był dla nich przykładem i cieszył się powszechnym uznaniem.

Dzisiaj od rana wciąż rozmyślam o intrygujących słowach Pisma Świętego, rozważanych wczoraj wieczorem w Centrum Chrześcijańskim NOWE ŻYCIE. Przyjście Człowieka bezprawia dokona się zgodnie z działaniem całej mocy szatana. Towarzyszyć mu będą znaki i fałszywe cuda, a w przypadku tych, którzy giną, ponieważ nie przyjęli miłości Prawdy, dzięki której mogli dostąpić zbawienia, da o sobie znać cała zwodniczość niesprawiedliwości. Właśnie dlatego Bóg wystawia ich na działanie oszustwa. Czyni to, aby uwierzyli kłamstwu, i aby przez to zostali osądzeni wszyscy, którzy odrzucili prawdę, a znaleźli upodobanie w niesprawiedliwości [2Ts 2,9-12 Biblia Ewangeliczna].

Jako że prawda jest w Jezusie [Ef 4,21], w świetle Biblii wyraźnie widzimy, jak Bóg poprzez Chrystusa Jezusa doprowadza  ludzi do poznania prawdy. Przyszedł bowiem Syn Człowieczy, aby szukać i zbawić to, co zginęło [Łk 19,10]. Przeciwieństwem Syna Człowieczego, który jest Prawdą [Jn 14,6], będzie i już jest Człowiek bezprawia. Duch Antychrysta jest kłamliwy. Jego domeną jest oszukiwanie ludzi. W tym celu posługuje się znakami i cudami. Niesprawiedliwość w wydaniu Antychrysta zaczyna wyglądać tak, jakby była sprawiedliwością. Biblia zapowiedziała, że Człowiek bezprawia będzie używać wszelkich podstępnych oszustw, aby o ile można, zwieść i wybranych [Mt 24,24].

Nikogo chyba nie dziwi, że w polu działania Antychrysta znajdą się i już są również chrześcijanie. Intrygująco brzmi zapowiedź pojawienia się  ludzi, którzy odrzucili prawdę, a swoje oczekiwania złożyli w nieprawości [2Ts 2,12 BPK]. Przyczyną ich zguby jest to, że nie przyjęli miłości Prawdy. Umiłowanie prawdy nie tylko zabezpiecza nas przed zwodzicielem. Jest na tyle miłe w oczach Bożych, że sam Bóg staje w naszej obronie i zbawia nas od złego. A co, jeżeli Pan zauważy w nas względne i wybiórcze podejście do Prawdy? Co, gdy Ten, który bada wszystkie serca i przenika wszystkie zamysły [1Krn 28,9] odkryje w nas otwartość na nieprawdę i upodobanie w niej w sytuacji, gdy Prawda stała się dla nas niewygodna? 

W takim przypadku Bóg nie tylko może zdjąć z nas swój parasol ochronny. Wręcz zatrważające powinno być dla nas to, że Bóg widząc nasze luzackie lub interesowne podejście do Prawdy, poddaje nas straszliwej próbie. Właśnie dlatego Bóg wystawia ich na działanie oszustwa [2Ts 2,11 BE]. I z tej racji posyła im Bóg działanie ułudy, tak że uwierzą kłamstwu [BPK]. Dlatego zsyła im silne omamienie [UBG]. I nie chodzi już bynajmniej o to, abyśmy szybko się zreflektowali i znowu rozmiłowali w prawdzie. Dlatego zsyła Bóg na nich ostry obłęd, tak iż wierzą kłamstwu, aby zostali osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, lecz znaleźli upodobanie w nieprawości [2Ts 2,11-12 BW]. 

Nie trzeba mieć sokolego wzroku, by zauważyć, że tego rodzaju sąd odbywa się już również w środowiskach ewangelicznego chrześcijaństwa. Najwyraźniej i między nami daje o sobie znać cała zwodniczość niesprawiedliwości, skoro tak różne już mamy zrozumienie tych samych fragmentów Pisma Świętego i tak odmienne podejście do spraw, w których wcześniej byliśmy jedno. Wielu z nas, jak nigdy wcześniej, zostało wystawionych na działanie oszustwa. Bądźmy tego świadomi, gdy słuchamy rozmaitych kaznodziejów i nauczycieli, bo co, jeżeli człowiek, którego obdarzamy autorytetem, jest już pod wpływem silnego omamienia..?