Zapowiadając objawienie Królestwa Bożego w sercach Izraelitów po latach ich odstępstwa i duchowej niedoli, Słowo Boże ogłasza: I będzie tam droga bita, nazwana Drogą Świętą. Nie będzie nią chodził nieczysty; będzie ona tylko dla jego pielgrzymów. Nawet głupi na niej nie zbłądzi [Iz 35,8].
Nadejście duchowej odnowy Biblia łączy z prostowaniem i wyrównywaniem wszelkich krzywizn życia. Głos się odzywa: Przygotujcie na pustyni drogę Pańską, wyprostujcie na stepie ścieżkę dla Boga naszego! Każda dolina niech będzie podniesiona, a każda góra i pagórek obniżone; co nierówne, niech będzie wyrównane, a strome zbocza niech się staną doliną! I objawi się chwała Pańska [Iz 40,3–5].
Znaczenie powyższego wezwania pozostawało swego rodzaju tajemnicą do czasów wystąpienia Jana Chrzciciela. Wtedy się okazało, że owe prostowanie życiowych dróg ma związek z Synem Bożym – Jezusem Chrystusem. Gdy On bierze we władanie nasze życie, wówczas wychodzimy na życiową prostą. Kończy się wszelkie błądzenie ale też i krętactwo. Kto jest w Chrystusie, ten już nie kluczy, niczego nie pozoruje i nie tuła się po bezdrożach. Idzie na ulicę prostą [Dz 9,11].
U Boga jest przebaczenie i usprawiedliwienie z każdego grzechu pod warunkiem, że postanawiamy iść prostą drogą i nie chcemy wykrzywiać prostych dróg Pańskich [ Dz 13,10]. Biblia wzywa: Słuchaj, synu mój, i bądź mądry! Skieruj swoje serce na prostą drogę! [Prz 23,19].
Kto mądry, niech to zrozumie, kto rozumny, niech to pozna; gdyż drogi Pana są proste, sprawiedliwi nimi chodzą, lecz bezbożni na nich upadają [Oz 14.9]. Amen.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz