„Okno 4/14” – Nowe Pokolenie

W dniu wczorajszym na adres mailowy mojej wspólnoty kościelnej nadeszło zaproszenie na konferencję pod dziwną, jak w tytule, nazwą. W opisie zbliżającego się wydarzenia napisano:

 „Wierzymy, że Bóg przygotowuje na całej ziemi swój Kościół na czasy końca. W związku z tym toczy się szczególna walka o następne pokolenie. W dniach 6-8 września w NY spotkało się prawie 400 kluczowych liderów Kościołów i Służb Chrześcijańskich z 70 krajów połączonych jedną wizją – kolejne pokolenie, dzieci w wieku od 4-tego do 14-stego roku życia, są kluczem do przyszłości Kościoła. To w nich jest ukryty potencjał i siła do transformacji naszych społeczeństw. W związku z tym Kościół musi skupić znacznie więcej uwagi na tym, aby zdobyć to pokolenie, uratować z rąk diabła, doprowadzić do dojrzałości i wyposażyć do wypełnienia powołania, które jest przed nimi. To jest na dziś kluczowe zadanie dla Kościoła. Realizacja tej wizji wymaga wielu lat intensywnej pracy i ogromnej determinacji, ale przede wszystkim wspólnego zaangażowania całego Ciała Chrystusa. Chcemy spotkać się nie tylko dlatego, aby przekazać zarys planu, który powstał na konferencji w NY, ale też żeby szukać wspólnie mądrości jak wypełnić to zadanie w naszym kraju”.

 W związku z powyższym cisną mi się do głowy przynajmniej trzy pytania: Gdzie zrodziła się myśl, że dzieci w wieku od 4 do 14 roku życia są kluczem do przyszłości Kościoła? Skąd pomysł, że chrześcijanie mają dokonać transformacji naszych społeczeństw? Kto zdobycie pokolenia dzieci w wieku 4–14 uczynił kluczowym zadaniem Kościoła?

 Według Biblii, Chrystus umiłował Kościół i wydał zań samego siebie, aby go uświęcić, oczyściwszy go kąpielą wodną przez Słowo, aby sam sobie przysposobić Kościół pełen chwały, bez zmazy lub skazy lub czegoś w tym rodzaju, ale żeby był święty i niepokalany [Ef 5,25–27]. Przyszłością Kościoła jest więc sam Jezus Chrystus i tego akcentu nikt, choćby nie wiem jak przekonująco to robił, nie ma prawa przenosić na ludzi, bowiem Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam i na wieki [Hbr 13,8]. On sam buduje swój kościół, a bramy piekielne nie przemogą go [Mt 16,18].

 Zadaniem Kościoła na świecie w czasach końca, tj. w okresie od objawienia się Syna Bożego na ziemi aż do chwili Jego powtórnego przyjścia, jest głoszenie Słowa Bożego, czyli prorokowanie. Obsada personalna tej posługi została jasno określona w dniu zesłania Ducha Świętego. I stanie się w ostateczne dni, mówi Pan, że wyleję Ducha mego na wszelkie ciało. I prorokować będą synowie wasi i córki wasze, i młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, a starcy wasi śnić będą sny; nawet i na sługi moje i służebnice moje wyleję w owych dniach Ducha mego i prorokować będą. I uczynię cuda w górze na niebie, i znaki na dole na ziemi, krew i ogień, i kłęby dymu. Słońce przemieni się w ciemność, a księżyc w krew, zanim przyjdzie dzień Pański wielki i wspaniały. Wszakże każdy, kto będzie wzywał imienia Pańskiego, zbawiony będzie [Dz 2,17–21]. Nie ma tu mowy o kluczowej roli jakiegoś jednego, wybranego pokolenia.

 Tym bardziej w Biblii nigdzie nie znajdziemy wezwania dla Kościoła, aby zajmował się transformacją społeczeństw. Jak wynika choćby z powyższego fragmentu Pisma, nadejście dnia Pańskiego, wielkiego i wspaniałego, bezpośrednio poprzedzać będzie raczej destrukcja, a ten świat nie jest przeznaczony bynajmniej do transformacji. Już z samej definicji wynika, że Kościół, to społeczność ludzi wywołanych ze świata. Pan Kościoła nas wszystkich (nie tylko dzieci 4–14) wychowuje, abyśmy wraz ze światem nie zostali potępieni [1Ko 11,32].

 Już nie raz w historii Kościoła pojawiali się ludzie, którzy próbowali odwieść uwagę uczniów Jezusa od wiernego trzymania się wyznaczonych nam w Chrystusie zadań i granic. Kto się za daleko zapędza i nie trzyma się nauki Chrystusowej, nie ma Boga. Kto trwa w niej, ten ma i Ojca, i Syna [2Jn 1,9]. Zachowajmy duchową czujność. Żyjmy codziennie w bojaźni Bożej, ustami i swoim postępowaniem składając proste świadectwo wiary w Chrystusa, nie ulegając żadnym demagogicznym wezwaniom do globalnej transformacji narodów. Chrońmy też swoje dzieci przez próbami zrobienia z nich 'zbawicieli' świata.

 Nie dajcie się zwodzić przeróżnym i obcym naukom [Hbr 13,9]. Baczcie, aby was kto nie sprowadził na manowce filozofią i czczym urojeniem, opartym na podaniach ludzkich i na żywiołach świata, a nie na Chrystusie [Kol 2,8]. Umiłowani, nie każdemu duchowi wierzcie, lecz badajcie duchy, czy są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków wyszło na ten świat [1Jn 4,1].

Jeden z moich przyjaciół na wieść o tej konferencji powiedział: O, to i w Polsce będziemy mieli "obozy Jezusa". O filmie "Obóz Jezusa" pisałem już wcześniej.