Dlaczego to nie jest rola dla kobiet?

Polska Agencja Prasowa podała w dniu wczorajszym, że na czele liczącej ponad 25 milionów wyznawców wspólnoty kościołów niemieckich, po raz pierwszy stanęła kobieta. Parlament kościelny wybrał panią biskup Hanoweru, 51– letnią Margot Kaessmann na przewodniczącą Rady Kościoła Ewangelickiego w Niemczech.

Pani Kaessmann to rozwiedziona matka czworga dzieci. Dwa lata temu czytałem, jak w trakcie rozwodu ubolewano, że najprawdopodobniej uniemożliwi to jej ubieganie się o urząd przewodniczącej zrzeszenia 22 krajowych kościołów luterańskich, reformowanych i zjednoczonych.Wczoraj okazało się, że rozwód nie przeszkodził jej zająć tego najwyższego wśród ewangelików niemieckich, stanowiska.

 Jak sprawa powoływania kobiet do przywództwa w Kościele wygląda w świetle Biblii?

Nie ma najmniejszej wątpliwości, że z punktu widzenia dostępu do zbawienia kobiety mają taką samą wartość i pozycję w oczach Bożych, co mężczyźni. Bo wszyscy, którzy zostaliście w Chrystusie ochrzczeni, przyoblekliście się w Chrystusa. Nie masz Żyda ani Greka, nie masz niewolnika ani wolnego, nie masz mężczyzny ani kobiety; albowiem wy wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie [Ga 3,27–28]. Jednak Pismo Święte, już nawet na tym ogólnym poziomie, czyni w odniesieniu do kobiet następującą uwagę: postępujcie z nimi z wyrozumiałością jako ze słabszym rodzajem niewieścim i okazujcie im cześć, skoro i one są dziedziczkami łaski żywota, aby modlitwy wasze nie doznały przeszkody [1Pt 3,7].

 Chociaż nauka apostolska określa kobietę, jako dosł. współdziedziczącą w łasce życia, to jednak głosi: nie pozwalam zaś kobiecie nauczać ani wynosić się nad męża; natomiast powinna zachowywać się spokojnie. Bo najpierw został stworzony Adam, potem Ewa. I nie Adam został zwiedziony, lecz kobieta, gdy została zwiedziona, popadła w grzech [1Tm 2,12–14]. Ta przestroga może wydawać się mało znacząca, ale nabiera kapitalnego znaczenia, gdy w kościele pojawia się bardzo uzdolniona kobieta i niemal rwie się do przywództwa i posługi nauczania.

Jak powszechnie wiadomo, kobiety w wielu wypadkach są bardziej inteligentne, duchowe i oddane sprawie, niż niejeden mężczyzna. To fakt. Jeżeli więc gdzieś króluje pragmatyzm, a nie posłuszeństwo Słowu Bożemu, to chętnie udostępnia się owej kobiecie kazalnicę, a ona w niedługim czasie zyskuje sobie poparcie i staje się dla wielu ludzi w kościele znaczącym autorytetem.

Dalszy scenariusz? Gdy przez dobrą i rzeczową posługę zostanie już uwierzytelniona w środowisku kościelnym, wówczas tylko krok do problemu, jaki zaistniał w Tiatyrze: Lecz mam ci za złe, że pozwalasz niewieście Izebel, która się podaje za prorokinię, i naucza, i zwodzi moje sługi, uprawiać wszeteczeństwo i spożywać rzeczy ofiarowane bałwanom [Obj 2,20]. Jej pozycja stała się tak silna, że nikt w tamtej wspólnocie nie był już w stanie zabronić jej tego, co robiła i mówiła.

Izebel z pewnością na początku miała dla zboru bardzo dobre słowo i głosiła zdrową naukę. Ale w świetle wspomnianiej przestrogi apostolskiej kobieta w roli nauczyciela i przywódcy w kościele, to tykająca bomba zegarowa. Niezależnie od jej najlepszej woli i zamiarów, wcześniej czy później, stanie się obiektem Zwodziciela, a to z kolei może oznaczać, że któregoś dnia zbór niespodziewanie usłyszy z jej ust jakieś dziwne rzeczy. Coś się jej przyśni, coś tam nowego odkryje, coś usłyszy – i korzystając z posiadanego autorytetu, zacznie tego nauczać, zwodząc przy tym wielu wierzących.

 Słowo Boże się nie myli. Przypadek pani Kaessmann jest tego dowodem. Zyskała sobie tak wielki autorytet, że wybrano ją niezależnie od jej fiaska w życiu małżeńskim. Teraz deklaruje wolę pozyskania więcej ludzi dla wiary dzięki Kościołowi idącemu z duchem czasu. Jeszcze więc o niej z pewnością usłyszymy.

PS. I usłyszeliśmy :(